15. Ein godtruen mann ¬trur alt som vert sagt,den kloke gjev akt på sine steg.
16. Den vise ottast ¬og skyr det vonde,dåren går på ¬og kjenner seg trygg.
17. Den som er bråsint, ¬gjer dumme ting,den som tenkjer seg om, ¬vert mislikt.
18. Det dei godtrune får, ¬er dårskap,men dei kloke vert krona ¬med kunnskap.
19. Dei vonde må bøya seg ¬for dei gode,dei gudlause står ved dørene ¬åt dei rettferdige.
20. Jamvel av vener ¬vert den fattige hata,men mange er dei ¬som elskar den rike.
21. Synd gjer den ¬som vanvørder sin neste,sæl er den som har medynk ¬med armingar.
22. Dei som tenkjer ut vondt, ¬fer vilt,dei som har godt i tankar, ¬møter miskunn og truskap.
23. Alt strev fører vinning ¬med seg,men tomt snakk gjev berre tap.
24. Dei vise vert krona ¬med rikdom,dårars dårskap ¬er alltid dårskap.
25. Eit ærleg vitne bergar liv,men ein svikar er den ¬som fer med lygn.
26. Den som ottast Herren, ¬har eit trygt vern,og for hans born er det livd.
27. Age for Herren ¬er ei kjelde til liv,ei hjelp som bergar ¬frå dødens snarer.
28. Mykje folk ¬er ei ære for kongen,men for lite folk ¬gjer at fyrsten fell.
29. Visleg mann har godt skjøn,bråsinne er den største ¬dårskap.