1. Kvinnevisdom ¬byggjer huset,men dårskap ¬riv det ned med hendene.
2. Den som ferdast rett, ¬har age for Herren,den som går krokvegar, ¬vanvørder han.
3. Dårens munn ¬vert eit ris for hans hovmod,men for vismenn ¬er lippene eit vern.
4. Utan oksar er krubba tom,med sterke stutar ¬fylgjer stor avling.
5. Eit ærleg vitne lyg ikkje,men falske vitne fer med lygn.
6. Ein spottar søkjer visdom, ¬men finn han ikkje;for den som er klok, ¬er det lett å få kunnskap.
7. Hald deg borte ¬frå dumme menn,du finn ikkje vit ¬på lippene deira.
8. Det er klok manns visdom ¬at han kjenner sin veg,og dårars dårskap ¬at dei narrar seg sjølve.
9. Dårane spottar skuldofferet,men velvilje rår ¬mellom ærlege folk.
10. Hjarta kjenner si eiga sorg,og ingen annan ¬er med det i gleda.
11. Gudlause folk ¬får sitt hus lagt i øyde,men ærlege folk ¬ser teltet sitt bløma.
12. Om mannen meiner ¬at vegen er rett,kan han likevel enda i døden.
13. Jamvel når ein ler, ¬kan hjarta lida,og gleda endar ofte med sorg.
14. Den fråfalne får att for si ferd,og ein god mann ¬held seg borte frå han.
15. Ein godtruen mann ¬trur alt som vert sagt,den kloke gjev akt på sine steg.
16. Den vise ottast ¬og skyr det vonde,dåren går på ¬og kjenner seg trygg.
17. Den som er bråsint, ¬gjer dumme ting,den som tenkjer seg om, ¬vert mislikt.
18. Det dei godtrune får, ¬er dårskap,men dei kloke vert krona ¬med kunnskap.
19. Dei vonde må bøya seg ¬for dei gode,dei gudlause står ved dørene ¬åt dei rettferdige.
20. Jamvel av vener ¬vert den fattige hata,men mange er dei ¬som elskar den rike.
21. Synd gjer den ¬som vanvørder sin neste,sæl er den som har medynk ¬med armingar.
22. Dei som tenkjer ut vondt, ¬fer vilt,dei som har godt i tankar, ¬møter miskunn og truskap.
23. Alt strev fører vinning ¬med seg,men tomt snakk gjev berre tap.
24. Dei vise vert krona ¬med rikdom,dårars dårskap ¬er alltid dårskap.
25. Eit ærleg vitne bergar liv,men ein svikar er den ¬som fer med lygn.
26. Den som ottast Herren, ¬har eit trygt vern,og for hans born er det livd.
27. Age for Herren ¬er ei kjelde til liv,ei hjelp som bergar ¬frå dødens snarer.
28. Mykje folk ¬er ei ære for kongen,men for lite folk ¬gjer at fyrsten fell.
29. Visleg mann har godt skjøn,bråsinne er den største ¬dårskap.
30. Ro i hugen gjev kroppen liv,lidenskap er som rotenskap ¬i bein.
31. Den som er hard ¬med ein arming,spottar hans skapar,den som er mild mot dei ¬fattige, ærar Gud.
32. Den gudlause fell ¬for sin eigen vondskap,i sin ærlegdom ¬finn den rettferdige livd.
33. I klok manns hjarta ¬finn visdomen ro,men hjå dårar ¬gjev han seg til kjenne.
34. Rettferd lyfter eit folk,men synd er ei skam for folka.
35. Kongen likar den kloke tenar,men harmast på den ¬som skjemmer seg ut.