4. Som ein fiende ¬spente han bogenog lyfte si høgre hand.Som ein motstandar drap hanalt det som huga vårt auga.Over teltet åt Sions dotterauste han ut sin harme ¬som eld.
5. Herren synte seg ¬som ein fiendeog gjorde ende på Israel.Han øydela alle borgene ¬i landetog jamna festningane ¬med jorda.Sorg og sut hopa han oppover Judas dotter.
6. Han herja si hytte ¬som ein snøyer ein hage,gjorde sin samlingsstad ¬til inkje.Herren lét folket på Sion gløyma ¬både høgtid og sabbat.I sin harme og vreidehar han vanæra konge og prest.
7. Herren vraka sitt altarog gav opp sin heilagdom.Borgmurane i byengav han i fiendens hand.Dei ropa høgt i Herrens hussom på ein høgtidsdag.
8. Herren sette seg føreå øydeleggja muren ¬for Sions dotter.Han strekte mælesnora ut,ville riva han nedog tok ikkje handa til seg.Han spreidde sorg ¬over voll og mur,og no har dei sige saman.
9. Portane i byen er sokne i jorda,bommane har han brote ¬og knust.Konge og stormenn ¬er i framandt land,det er inga rettleiing å få.Profetane får ikkje lengersyner frå Herren.
10. Styresmennene på Sionsit tagale på jorda.Dei strøyer mold på hovudetog bind syrgjeplagg om livet.Dei unge jentene i Jerusalembøyer hovudet mot jorda.
11. Augo mine forgår av gråt,det gjærer i min barm.Eg har mist både mot og kraft,fordi mitt folk er knust,for både born og spedbornsig om på gatene i byen.
12. Dei ropar til mødrene sine:«Kvar får vi brød og vin?»Dei sig om som sårapå gatene i byenog dreg sitt siste andedragpå mors fang.
13. Korleis skal eg tala til deg,kva skal eg likna deg med, ¬du Jerusalems dotter?Kva slag samanlikning ¬skal eg brukatil å trøysta deg, Sion, ¬du unge møy?For stor som havet er din skade,kven kan lækja deg?
14. Lygn og svik var synenesom profetane dine ¬forkynte deg.Dei synte deg ikkje di skuld,så dei kunne venda ¬din lagnad.Nei, tome, ¬vill-leiande spådomsordfekk dei om deg i synene sine.
15. Alle som fer framom ¬på vegen,slår hendene i hop ¬når dei ser deg.Dei spottar Jerusalems dotterog rister på hovudet åt henne:«Er dette den byen dei kalladen fullkomne venleik,ei glede for all verda?»
16. Alle dine fiendarspilar opp gapet mot deg.Dei pip, skjer tenner og seier:«Vi har gjort ende på henne.Ja, dette er dagen vi venta på;vi fekk då leva og sjå han.»
17. Herren har gjort det han tenkte,han har oppfylt det ordetsom han forkynte ¬for lenge sidan.Utan miskunn reiv han ned.Han lét fienden moroa seg ¬over degog lyfte hornet ¬åt dine motstandarar.
18. Rop av hjarta til Herren,klag di naud, du Sions dotter!Lat tårene renna som bekkerdag og natt!Unn deg ikkje kvile,lat ikkje auga få ro!