9. Ureinskapen viser seg ¬på hennar slep;ho hadde ikkje tenkt ¬det skulle enda så.Utruleg djupt har ho sokke,og ingen trøystar henne.«Herre, sjå mi naud,sjå korleis fienden triumferer!»
10. Fienden rette ut handaetter alle hennar skattar.Ho laut sjå at heidningarkom inn i hennar heilagdom,endå ho hadde nekta deiå vera med i din lyd.
11. Alt hennar folk må sukkamedan dei leitar etter brød.Dei byter sine skattar i mat,så dei kan berga livet.«Sjå, Herre, og legg merke tilkor vanvørd eg er!»
12. Å, alle de ¬som fer framom på vegen,gjev akt og sjå ¬om det finst ei liding så tungsom den eg har røynt,den Herren har late meg lidapå sin brennande vreidedag.
13. Herren sende eld ¬frå det høge,som gjekk meg ¬gjennom merg og bein.Han sette ut garn for mine føterog støytte meg unna.Han har gjort meg einsam,all dagen er eg sjuk.
14. Han vakta på mine syndersom var knytte saman ¬i hans hand.Dei låg som eit åk ¬på min nakkeog har brote mi kraft.Herren har gjeve meg ¬i hendenepå folk eg ikkje ¬kan stå meg imot.
15. Herren har vrakaalle dei kjemper ¬som fanst hjå meg.Han kalla saman ein flokk ¬imot meg,ville knusa mine unge menn.I vinpressa har Herren trakkaJuda, den unge møy.