12. Den gongen ropa Josva til Herren, då Herren gav amorittane i Israels vald. Han sa så heile Israel høyrde det:«Stå still, du sol, i Gibeon,dryg, du måne, i Ajjalons dal!»
13. Og sola stod still, ¬og månen stoggatil folket fekk hemn ¬over sine fiendar. Så står det skrive i «Boka åt den rettvise». Sola vart ståande midt på himmelen og drygde mest ein heil dag før ho gjekk ned.
14. Aldri, anten før eller sidan, har det vore ein dag som denne, då Herren bønhøyrde ein mann såleis. For Herren stridde for Israel.
15. Så fór Josva og heile Israel med han attende til leiren ved Gilgal.
16. Men dei fem kongane rømde og gøymde seg i hola bortmed Makkeda.
17. Då Josva fekk melding om at dei fem kongane var funne, og at dei hadde gøymt seg i hola bortmed Makkeda,
18. sa han: «Velt store steinar framfor inngangen til hola og set nokre menn til å halda vakt der!
19. Men sjølve må de ikkje stansa. Set etter fiendane og hogg ned dei som er attarst i flokken. Lat dei ikkje få koma inn i byane sine! For Herren dykkar Gud har gjeve dei i dykkar hender.»
20. Josva og israelittane knuste fiendane og gjorde reint ende på dei. Berre nokre få slapp unna og berga seg inn i festningsbyane.
21. Då slaget var over, kom heile hæren uskadd attende til Josva i leiren ved Makkeda. Og det fanst ingen som torde kny mot israelittane.
22. Då sa Josva: «Ta bort steinane som ligg framfor inngangen til hola, og før dei fem kongane ut til meg!»
23. Så vart gjort; dei førte dei fem kongane ut til han frå hola: kongen i Jerusalem, kongen i Hebron, kongen i Jarmut, kongen i Lakisj og kongen i Eglon.
24. Då dei hadde ført kongane ut til Josva, kalla han saman alle Israels-mennene og sa til hærførarane som hadde fylgt han i striden: «Kom hit og set foten på nakken åt desse kongane!» Då gjekk dei fram og sette foten på nakken deira.