6. Så sant du er skuldlaus ¬og ærleg,vil han vaka over deg,atter reisa din bustad ¬og gje deg rett.
7. Då vert det smått, ¬det fyrste du hadde,mot det store du sidan skal få.
8. Berre spør dei framfarne ætter,gjev akt på det fedrane fann ut.
9. Vi er då frå i går ¬og veit ikkje stort,som ein skugge er våre dagar ¬på jorda.
10. Fedrane skal læra deg ¬og seia frå,tala til deg ut frå det dei veit.
11. Veks det sev ¬der det ikkje er myrlendt,trivst storren ¬der det ikkje finst vatn?
12. Om han enno står grøn ¬og ikkje vert skoren,turkar han bort ¬før alt anna gras.
13. Så går det med alle ¬som gløymer Gud,vona kverv for den gudlause.
14. Hans trygge ro ¬heng i tynne trådar,han set si lit til spindelvev.
15. Han stør seg til sitt eige hus,men det held ikkje;han klengjer seg til det,men det står ikkje støtt.
16. Han står som eit grønt tre i sola,greinene breier seg ut ¬over hagen.
17. Røtene flettar seg inn ¬i ei steinrøys,hakar seg fast mellom steinane.
18. Men vert han bortriven ¬frå sin heimstad,kjennest staden ikkje ved han:«Vi har ikkje sett deg.»
19. Sjå, såleis endar hans liv,og ein annan gror opp or molda.
20. Sjå, Gud vil aldri visa bortden som er heil i si ferd;men ugjerningsmenn ¬tek han ikkje i handa.
21. Han skal fylla din munn ¬med låttog leggja jubelrop ¬på dine lipper.