13. Nei, eg kan ikkje hjelpa ¬meg sjølv,og mi von om berging er ute.
14. Den som ikkje vil vera god ¬mot sin neste,har ikkje lenger age ¬for Den Allmektige.
15. Mine brør har svikta ¬som ein bekk,som eit elvefar ¬der vatnet er borte.
16. Vatnet kan grumsast til av is,og snø kan blanda seg i det.
17. Men i turketida stilnar elva,når varmen kjem, kverv ho.
18. Karavanar tek ein annan veg,dei kjem opp i øydemarka ¬og går til grunne.
19. Karavanar frå Tema ¬såg etter vatn,ferdafylgje frå Saba ¬vona òg på det.
20. Dei var fulle av tillit, ¬men vart til skammar;då dei kom fram, ¬vart dei vonbrotne.
21. Så er de for meg i dag;de ser det som skræmer, ¬og vert redde.
22. Har eg vel sagt: «Lat meg få!Gjev meg ei gåve av det de eig!
23. Berga meg frå fiendens grep,fria meg frå valdsmenns hand!»
24. Gjev meg rettleiing, ¬så skal eg teia,syn meg kvar eg har fare vilt!
25. Ærlege ord kan ikkje såra,men kva hjelper det vel ¬om de formanar?