28. Far bort frå byaneog slå dykk ned i fjellet,de som bur i Moab!Gjer som dua, ¬ho byggjer seg reiri sidene av det gapande gjelet.
29. Vi har høyrt ¬kor kaute moabittane er,sjølvgode er dei,stolte og storlåtneog hovmodige i hug og hått.
30. Eg veit kor frekke dei er, ¬seier Herren,eg kjenner ¬det tome skrytet deira.Uærlege er dei i alt det dei gjer.
31. Difor jamrar eg over Moab,skrik for heile Moab skuldog sukkar over mennene ¬frå Kir-Heres.
32. Eg græt meir over degenn over Jaser, ¬du vintre i Sibma.Dine ranker tøygde seg ¬ut mot sjøen,dei nådde heilt til Jaser.Over din frukthaust ¬og vinhaustkjem det ein herjar.
33. Gleda og jubelen er bortefrå hagar og marker i Moab.Eg gjer ende på vinen ¬i pressekummane.Ingen trakkar vindruer ¬til glade rop;alle jubelrop har stilna.
34. Skriket frå Hesjbon ¬når til El’ale,heilt til Jahas høyrest ropet.Dei ropar frå Soar ¬til Horonajimog til Eglat-Sjelisjia.For jamvel Nimrim-vatnet ¬vert til øydemark.
35. Så gjer eg slutt på den skikkenat folk i Moab ¬går opp på hauganeog brenner offer for guden sin,lyder ordet frå Herren.
36. Difor klagar mitt hjartasom fløyter over Moab,ja, det klagar som fløyterover mennene frå Kir-Heres.For alt det dei hadde samla, ¬er tapt.
37. Kvart hovud er snauklypt,alt skjegg er avraka.Alle har rispa opp hendeneog har syrgjeplagg om hoftene.
38. I Moab lyder det berre klagepå alle tak og plassar.For eg har knust moabittanelik eit kjerald ¬som ingen bryr seg om,lyder ordet frå Herren.
39. Å, kor moabittane er knuste!Kor dei hyler!Skamfulle ¬har dei snutt ryggen til.No vert Moab ¬til spott og skræmslefor alle sine grannefolk.
40. Ja, så seier Herren:Sjå, som ei ørn ¬kjem fienden flygandeog breier vengene ut ¬over Moab.
41. Byane vert tekne, ¬festningane storma.Den dagen skal Moabs krigararvera til mote ¬som ei kvinne i barnsnaud.
42. Moabittane går til grunne ¬som folkfordi dei har hovmoda seg ¬mot Herren.
43. Det vert gru og grav og garnfor dykk som bur i Moab!lyder ordet frå Herren.