1. Om Moab.Så seier Herren, Allhærs Gud, ¬Israels Gud:Ve Nebo! Byen er øydd.Kirjatajim er teke og vanæra,borga har vorte ¬til skam og skræmsle.
2. Det går ikkje gjetord ¬av moabittane meir.I Hesjbon la dei vonde planar ¬mot dei:«Kom, lat oss rydja dei ut ¬som folk!»Du òg skal tagna, Madmen,sverdet skal forfylgja deg.
3. Høyr klageropet frå ¬Horonajim,der er herjing ¬og stor øydelegging.
4. Moab har brote saman,borna der set i og skrik.
5. Ja, oppover bakken til Luhitgår folk og græt.På vegen ned mot Horonajimhøyrest det skrik ¬over samanbrotet:
6. «Røm, så de kan berga livet!»Men de vert som ein busk ¬i øydemarka.
7. Fordi du leit på ditt gods ¬og dine skattar,skal du òg verta teken.Kamosj må fara i fangenskapog hans prestar og hovdingar ¬med han.
8. Over kvar by ¬kjem det ein herjar,ikkje ein by slepp unna.Dalen skal herjastog høgsletta leggjast i øyde,så som Herren har sagt.
9. Gjev moabittane venger,for dei skal av stad i bråhast.Byane i landet skal verta aude,og ingen skal bu i dei.
10. Forbanna vere densom forsømer å gjera ¬Herrens verk!Forbanna vere densom held sitt sverd frå blod!
11. Moab var trygg ¬frå ungdomen av,låg roleg som vin på sin berme,vart ikkje tappa frå fat til fat– laut aldri fara i fangenskap.Difor har han halde på smaken,angen av han ¬er den same som før.
12. Men sjå, dagar skal koma,lyder ordet frå Herren,då eg sender vintapparar ¬til han.Dei skal tappa han om ¬og tøma fataog slå krukkene i knas.
13. Då skal Moab skjemmast ¬av Kamosjliksom Israel laut skjemmast ¬av Betel,som dei sette si lit til.
14. Korleis kan de seia:«Vi er krigarar ¬og djerve stridsmenn»?
15. Moab skal herjast,fienden fer opp mot hans byar,og den beste ungdomen ¬vert slakta ned,lyder ordet frå Kongen,– Herren, Allhærs Gud, ¬er hans namn.
16. Moabs undergang er nær,i ei bråhast ¬kjem ulukka over han.
17. Ha medkjensle med han,alle grannefolk ikring,alle de som kjenner ¬hans namn.Sei: «Å, at han er broten,den sterke stav, ¬det herlege septer!»
18. Stig ned frå ditt æresete, ¬set deg i støvet,du Dibons dotter ¬som bur i byen.For han som skal herja Moab,fer opp imot degog øydelegg dine ¬festningsverk.
19. Stå attmed vegen ¬og hald utkikk,du som bur i Aroer!Spør dei som rømde ¬og kom seg unna:«Kva har hendt?»
20. Moab er knust og vanæra.No kan du hyla og skrika.Gjer det kjent ved Arnonat Moab er øydelagt.
21. Straffedomen er komen over slettelandet, over byane Holon, Jahsa, Mofa’at,
22. Dibon, Nebo, Bet-Diblatajim,
23. Kirjatajim, Bet-Gamul, Bet-Meon,
24. Kerijot, Bosra og alle dei andre byane i Moab, både fjern og nær.
25. Avhogge er Moabs horn,armen hans er broten, ¬seier Herren.
26. Gjer Moab drukken,for han har hovmoda seg ¬mot Herren.Så kan han liggja der og spyog vera til spott, han òg.
27. Eller heldt du ikkje Israel ¬for narr?Kanskje han var gripen ¬mellom tjuvar,sidan du rister på hovudetkvar gong du talar om han?
28. Far bort frå byaneog slå dykk ned i fjellet,de som bur i Moab!Gjer som dua, ¬ho byggjer seg reiri sidene av det gapande gjelet.
29. Vi har høyrt ¬kor kaute moabittane er,sjølvgode er dei,stolte og storlåtneog hovmodige i hug og hått.
30. Eg veit kor frekke dei er, ¬seier Herren,eg kjenner ¬det tome skrytet deira.Uærlege er dei i alt det dei gjer.
31. Difor jamrar eg over Moab,skrik for heile Moab skuldog sukkar over mennene ¬frå Kir-Heres.
32. Eg græt meir over degenn over Jaser, ¬du vintre i Sibma.Dine ranker tøygde seg ¬ut mot sjøen,dei nådde heilt til Jaser.Over din frukthaust ¬og vinhaustkjem det ein herjar.
33. Gleda og jubelen er bortefrå hagar og marker i Moab.Eg gjer ende på vinen ¬i pressekummane.Ingen trakkar vindruer ¬til glade rop;alle jubelrop har stilna.
34. Skriket frå Hesjbon ¬når til El’ale,heilt til Jahas høyrest ropet.Dei ropar frå Soar ¬til Horonajimog til Eglat-Sjelisjia.For jamvel Nimrim-vatnet ¬vert til øydemark.
35. Så gjer eg slutt på den skikkenat folk i Moab ¬går opp på hauganeog brenner offer for guden sin,lyder ordet frå Herren.
36. Difor klagar mitt hjartasom fløyter over Moab,ja, det klagar som fløyterover mennene frå Kir-Heres.For alt det dei hadde samla, ¬er tapt.
37. Kvart hovud er snauklypt,alt skjegg er avraka.Alle har rispa opp hendeneog har syrgjeplagg om hoftene.
38. I Moab lyder det berre klagepå alle tak og plassar.For eg har knust moabittanelik eit kjerald ¬som ingen bryr seg om,lyder ordet frå Herren.
39. Å, kor moabittane er knuste!Kor dei hyler!Skamfulle ¬har dei snutt ryggen til.No vert Moab ¬til spott og skræmslefor alle sine grannefolk.
40. Ja, så seier Herren:Sjå, som ei ørn ¬kjem fienden flygandeog breier vengene ut ¬over Moab.
41. Byane vert tekne, ¬festningane storma.Den dagen skal Moabs krigararvera til mote ¬som ei kvinne i barnsnaud.
42. Moabittane går til grunne ¬som folkfordi dei har hovmoda seg ¬mot Herren.
43. Det vert gru og grav og garnfor dykk som bur i Moab!lyder ordet frå Herren.
44. Den som rømer frå det grufulle,skal falla i grava,og den som kjem opp or grava,skal fangast i garnet.Ja, dette sender eg ¬over moabittanedet året eg krev dei ¬til rekneskap,lyder ordet frå Herren.
45. I skuggen av Hesjbonstår utmødde flyktningar.Men eld går ut frå Hesjbon,ein loge frå Sihons by.Han skal øyda Moabs tinningog skallen på dei som gjer bråk.
46. Ve deg, Moab!Det er ute med folket ¬som dyrkar Kamosj.For sønene dine vert bortførte,og døtrene må fara ¬i fangenskap.
47. Men til sist, i dagar som kjem,skal eg venda lagnaden ¬for Moab,lyder ordet frå Herren. Her endar domsordet ¬om Moab.