5. Men dei ville ikkje høyra og vende ikkje øyra til, så dei kunne snu om frå vondskapen sin og halda opp med å brenna offer for andre gudar.
6. Difor loga harmen og vreiden min opp og gjekk ut over byane i Juda og gatene i Jerusalem, så dei vart til steinrøysar og øydemark, som dei er det i dag.
7. Og no seier Herren, Allhærs Gud, Israels Gud: Kvifor gjer de så vondt mot dykk sjølve at de lèt menn og kvinner, born og spedborn rydjast ut or Juda, så de ikkje skal ha ein rest att?
8. De harmar meg med det de gjer, når de ofrar til andre gudar i Egypt, dit de fór og ville bu som innflyttarar. Såleis kjem de til å rydja ut dykk sjølve og verta til forbanning og spott mellom alle folkeslag på jorda.
9. Har de gløymt det vonde som fedrane dykkar gjorde, det vonde som Juda-kongane og kvinnene deira har gjort, og det vonde som de og kvinnene dykkar har gjort i Juda og på gatene i Jerusalem?
10. Dei har ikkje late seg audmykja til denne dag. Dei ottast ikkje og har ikkje fylgt mi lov og mine føreskrifter, som eg har lagt fram for dykk og fedrane dykkar.
11. Difor seier Herren, Allhærs Gud, Israels Gud: No vender eg augo mot dykk. Eg vil senda ulukke og rydja ut heile Juda.
12. Eg vil riva bort resten av folket i Juda som sette seg føre å fara til Egypt og slå seg ned der. I Egypt skal dei missa livet, alle saman. Dei skal falla for sverd eller døy av svolt. Både høg og låg skal døy for sverd og av svolt. Dei kjem ut for svartekunst og skræmsle, forbanning og spott.
13. Eg vil straffa dei som bur i Egypt, på same måten som eg straffa Jerusalem, med sverd og svolt og pest.
14. Ikkje ein einaste av dei judearane som var att, og som kom til Egypt for å slå seg ned der, skal berga seg unna og sleppa frå det; dei skal ikkje koma heim att til Juda. Dei skal lengta etter å venda tilbake og busetja seg der, men ingen skal koma heim att, så nær som nokre få flyktningar.
15. Då tok dei til ords mot Jeremia, alle mennene som visste at kvinnene deira brende offer for andre gudar, like eins alle kvinnene som stod der i ein stor flokk, og alt folket som budde i Egypt, i Patros. Dei sa:
16. «Det ordet du har tala til oss i Herrens namn, vil vi ikkje høyra på.
17. Nei, vi vil gjera alt det vi har lova: ofra til Himmeldronninga og renna ut drikkoffer for henne, så som vi og fedrane våre, kongane og stormennene våre gjorde i byane i Juda og på gatene i Jerusalem. Då hadde vi brød nok; vi var lukkelege og opplevde ikkje noko vondt.
18. Men sidan vi heldt opp med å ofra til Himmeldronninga og renna ut drikkoffer for henne, har det skorta på alt; sverd og svolt gjer ende på oss.»
19. Og kvinnene sa: «Når vi ofrar til Himmeldronninga og renner ut drikkoffer for henne, er det vel ikkje utan våre menns vitende og vilje vi lagar offerkaker i hennar eige bilete og renner ut drikkoffer for henne?»
20. Då sa Jeremia til alt folket, til mennene og kvinnene, alle som hadde teke til motmæle mot han: