1. Dette er det ordet som kom til Jeremia om alle judearane som budde i Egypt, i Migdol, Takpanhes, Nof og Patros:
2. Så seier Herren, Allhærs Gud, Israels Gud: De har sjølve sett all den ulukka eg lét koma over Jerusalem og alle byane i Juda. I dag ligg dei aude, og ingen bur i dei.
3. For dei harma meg med det vonde dei gjorde då dei gjekk bort og brende offer og dyrka andre gudar, som korkje dei eller de eller fedrane dykkar hadde kjent.
4. Gong på gong sende eg til dykk alle tenarane mine, profetane. Dei skulle seia: «Far ikkje med denne styggedomen som eg hatar!»
5. Men dei ville ikkje høyra og vende ikkje øyra til, så dei kunne snu om frå vondskapen sin og halda opp med å brenna offer for andre gudar.
6. Difor loga harmen og vreiden min opp og gjekk ut over byane i Juda og gatene i Jerusalem, så dei vart til steinrøysar og øydemark, som dei er det i dag.
7. Og no seier Herren, Allhærs Gud, Israels Gud: Kvifor gjer de så vondt mot dykk sjølve at de lèt menn og kvinner, born og spedborn rydjast ut or Juda, så de ikkje skal ha ein rest att?
8. De harmar meg med det de gjer, når de ofrar til andre gudar i Egypt, dit de fór og ville bu som innflyttarar. Såleis kjem de til å rydja ut dykk sjølve og verta til forbanning og spott mellom alle folkeslag på jorda.
9. Har de gløymt det vonde som fedrane dykkar gjorde, det vonde som Juda-kongane og kvinnene deira har gjort, og det vonde som de og kvinnene dykkar har gjort i Juda og på gatene i Jerusalem?
10. Dei har ikkje late seg audmykja til denne dag. Dei ottast ikkje og har ikkje fylgt mi lov og mine føreskrifter, som eg har lagt fram for dykk og fedrane dykkar.
11. Difor seier Herren, Allhærs Gud, Israels Gud: No vender eg augo mot dykk. Eg vil senda ulukke og rydja ut heile Juda.
12. Eg vil riva bort resten av folket i Juda som sette seg føre å fara til Egypt og slå seg ned der. I Egypt skal dei missa livet, alle saman. Dei skal falla for sverd eller døy av svolt. Både høg og låg skal døy for sverd og av svolt. Dei kjem ut for svartekunst og skræmsle, forbanning og spott.
13. Eg vil straffa dei som bur i Egypt, på same måten som eg straffa Jerusalem, med sverd og svolt og pest.
14. Ikkje ein einaste av dei judearane som var att, og som kom til Egypt for å slå seg ned der, skal berga seg unna og sleppa frå det; dei skal ikkje koma heim att til Juda. Dei skal lengta etter å venda tilbake og busetja seg der, men ingen skal koma heim att, så nær som nokre få flyktningar.
15. Då tok dei til ords mot Jeremia, alle mennene som visste at kvinnene deira brende offer for andre gudar, like eins alle kvinnene som stod der i ein stor flokk, og alt folket som budde i Egypt, i Patros. Dei sa:
16. «Det ordet du har tala til oss i Herrens namn, vil vi ikkje høyra på.
17. Nei, vi vil gjera alt det vi har lova: ofra til Himmeldronninga og renna ut drikkoffer for henne, så som vi og fedrane våre, kongane og stormennene våre gjorde i byane i Juda og på gatene i Jerusalem. Då hadde vi brød nok; vi var lukkelege og opplevde ikkje noko vondt.
18. Men sidan vi heldt opp med å ofra til Himmeldronninga og renna ut drikkoffer for henne, har det skorta på alt; sverd og svolt gjer ende på oss.»
19. Og kvinnene sa: «Når vi ofrar til Himmeldronninga og renner ut drikkoffer for henne, er det vel ikkje utan våre menns vitende og vilje vi lagar offerkaker i hennar eige bilete og renner ut drikkoffer for henne?»
20. Då sa Jeremia til alt folket, til mennene og kvinnene, alle som hadde teke til motmæle mot han:
21. Herren kom i hug dei ofringane de dreiv på med i byane i Juda og på gatene i Jerusalem, både de og fedrane dykkar, kongane og stormennene dykkar og folket i landet, og det gjekk Herren til hjarta.
22. Han kunne ikkje lenger tola at de bar dykk så ille åt og fór med slik styggedom. Difor vart landet dykkar ei audn, ei øydemark og ei forbanning, så ingen kunne bu der, så som det er i dag.
23. Fordi de ofra og såleis synda mot Herren, fordi de ikkje ville høyra på han og ikkje fylgde hans lov og føreskrifter og bod, har denne ulukka kome over dykk, som ein kan sjå det i dag.
24. Sidan sa Jeremia til alt folket og til alle kvinnene: Høyr Herrens ord, alle de judearar som er i Egypt!
25. Så seier Herren, Allhærs Gud, Israels Gud: De og kvinnene dykkar har lova med ord og fullført i gjerning det som de sa: «Vi vil halda dei heilage lovnadene vi har gjeve om å ofra til Himmeldronninga og renna ut drikkoffer for henne.» Ja, hald berre lovnadene dykkar, og gjer som de har lova!
26. Men høyr då Herrens ord, alle de judearar som bur i Egypt: Eg har svore ved mitt store namn, seier Herren: I heile Egypt skal det ikkje vera att ein einaste judear som kan ta namnet mitt i sin munn og seia: «Så sant Herren vår Gud lever!»
27. Sjå, eg vaker over dei og vil senda ulukke og ikkje lukke. Kvar einaste judear i Egypt skal koma ut for sverd og svolt, til det er ute med dei.
28. Berre nokre få som slepp unna sverdet, skal koma heim att til Juda frå Egypt. Då skal resten av judearane som fór til Egypt og slo seg ned der, få vita kven som har rett, dei eller eg.
29. Og dette, seier Herren, skal de ha til teikn på at eg vil krevja dykk til rekneskap på denne staden. Så kan de skjøna at dei står ved lag, dei ulukkeorda eg har tala mot dykk.
30. Så seier Herren: Sjå, eg gjev farao Hofra, egyptarkongen, i hendene på fiendane hans, på dei som står han etter livet, liksom eg gav Juda-kongen Sidkia i hendene på babylonarkongen Nebukadnesar, som var fienden hans og stod han etter livet.