8. Eg fører dei heim att ¬frå landet i nord,eg samlar dei ¬frå utkantane av jorda.Blant dei er både blinde ¬og halte,ja, svangre ¬og fødande kvinner med;dei kjem attende ¬i store flokkar.
9. Gråtande kjem dei, ¬med audmjuk bøn;eg leier og fører deitil rennande bekker,på jamn veg, ¬der dei ikkje snåvar.Eg er som ein far for Israel,Efraim er min fyrstefødde son.
10. Høyr Herrens ord, ¬de folkeslag!Forkynn det på fjerne strender ¬og sei:Han som spreidde Israel,samlar og gjæter detsom ein hyrding ¬gjæter sin flokk.
11. For Herren har fria ut Jakobog løyst han ¬or overmanns hand.
12. Dei kjem med jubelrop ¬til Sion-fjellet,dei strålar av glede ¬over Herrens gode gåver:korn og vin og olje,sauer og geiter og oksar.Sjølve skal dei vera ¬som ein vassrik hageog ikkje lenger lida naud.
13. Då skal jentene dansa av gledeog gamle menn gleda seg ¬med dei unge.Eg vender deira sorg til fryd,og trøystar og gleder ¬dei som syrgde.
14. Eg lèt prestane få rikeleg ¬med feite retterog mettar mitt folk ¬med gode gåver,lyder ordet frå Herren.
15. Så seier Herren:Høyr, det lyder klagerop ¬i Rama,det er einkvan ¬som græt så sårt.Rakel græt over borna sineog vil ikkje la seg trøysta,for dei er borte.
16. Så seier Herren:Hald opp med å gråta,turka tårene frå augo dine!Du skal få løn for ditt strev, ¬seier Herren,dei skal koma heim att ¬frå fiendeland.
17. Det er von for di framtid, ¬seier Herren,borna skal venda heim ¬til sitt land.
18. Klårt har eg høyrt ¬korleis Efraim klagar:Du har tukta meg, ¬ja, eg vart tukta,lik ein kalv som ikkje er tamd.Vend du meg om, ¬så eg vender om!For du, Herre, er min Gud.
19. Etter at eg har vendt meg bort, ¬angrar eg,og sidan eg har fått betre skjøn,slår eg meg for brystet.Skjemd og skamfull må eg bøtafor min ungdoms ¬skamlause ferd.
20. Er Efraim min kjære son,barnet eg har hugnad i?Kvar gong eg talar imot han,må eg tenkja på han ¬med velvilje.Difor bankar mitt hjarta ¬i medynk med han,eg må syna han miskunn,lyder ordet frå Herren.
21. Reis vardar som viser veg,set opp merkesteinar for deg!Legg nøye merke til ¬den vegen du gjekk!Kom heim att, Israel, ¬du unge møy,kom heim att til byane dine!
22. Kor lenge vil du snu deg ¬hit og dit,du fråfalne dotter?No vil Herren skapa noko nytt ¬i landet;då kan ei kvinne ¬verja ein mann.
23. Så seier Herren, Allhærs Gud, Israels Gud: Endå ein gong skal dei seia i Juda og i byane der, når eg vender lagnaden deira: «Herren signe deg, du rettferds bustad, du heilage fjell.»
24. Folket i Juda og i alle byane skal bu saman der, både bønder og gjætarar som flakkar ikring.
25. Eg lèt den som er utmødd, drikka seg utyrst og mettar alle som lid naud.
26. Då vakna eg og såg meg om. Svevnen hadde gjort meg godt.
27. Sjå dagar skal koma, lyder ordet frå Herren, då eg både i Israel og Juda sår ut eit sæde av menneske og dyr.