13. Då skal jentene dansa av gledeog gamle menn gleda seg ¬med dei unge.Eg vender deira sorg til fryd,og trøystar og gleder ¬dei som syrgde.
14. Eg lèt prestane få rikeleg ¬med feite retterog mettar mitt folk ¬med gode gåver,lyder ordet frå Herren.
15. Så seier Herren:Høyr, det lyder klagerop ¬i Rama,det er einkvan ¬som græt så sårt.Rakel græt over borna sineog vil ikkje la seg trøysta,for dei er borte.
16. Så seier Herren:Hald opp med å gråta,turka tårene frå augo dine!Du skal få løn for ditt strev, ¬seier Herren,dei skal koma heim att ¬frå fiendeland.
17. Det er von for di framtid, ¬seier Herren,borna skal venda heim ¬til sitt land.
18. Klårt har eg høyrt ¬korleis Efraim klagar:Du har tukta meg, ¬ja, eg vart tukta,lik ein kalv som ikkje er tamd.Vend du meg om, ¬så eg vender om!For du, Herre, er min Gud.
19. Etter at eg har vendt meg bort, ¬angrar eg,og sidan eg har fått betre skjøn,slår eg meg for brystet.Skjemd og skamfull må eg bøtafor min ungdoms ¬skamlause ferd.
20. Er Efraim min kjære son,barnet eg har hugnad i?Kvar gong eg talar imot han,må eg tenkja på han ¬med velvilje.Difor bankar mitt hjarta ¬i medynk med han,eg må syna han miskunn,lyder ordet frå Herren.
21. Reis vardar som viser veg,set opp merkesteinar for deg!Legg nøye merke til ¬den vegen du gjekk!Kom heim att, Israel, ¬du unge møy,kom heim att til byane dine!
22. Kor lenge vil du snu deg ¬hit og dit,du fråfalne dotter?No vil Herren skapa noko nytt ¬i landet;då kan ei kvinne ¬verja ein mann.
23. Så seier Herren, Allhærs Gud, Israels Gud: Endå ein gong skal dei seia i Juda og i byane der, når eg vender lagnaden deira: «Herren signe deg, du rettferds bustad, du heilage fjell.»
24. Folket i Juda og i alle byane skal bu saman der, både bønder og gjætarar som flakkar ikring.
25. Eg lèt den som er utmødd, drikka seg utyrst og mettar alle som lid naud.