19. No bryt harmen ut ¬som eit Herrens ver,ein kvervelstorm fer av stadog kvervlar mot hovuda på ¬dei gudlause.
20. Herrens vreide legg seg ikkjefør han har sett i verk ¬og fullførtdet han hadde tenkt å gjera.Til sist, i dagar som kjem,skal de skjøna dette heilt.
21. Eg har ikkje sendt profetane,og likevel spring dei av stad;eg har ikkje tala til dei,og likevel stig dei fram ¬som profetar.
22. Men hadde dei vore med ¬i mitt råd,då hadde dei forkynt mine ord ¬for mitt folkog fått det til å venda omfrå si vonde ferd ¬og sine vonde gjerningar.
23. Er eg ein gud som berre er nær, ¬seier Herren,og ikkje ein gud langt borte?
24. Kan nokon gøyma seg ¬på løynlege staderså eg ikkje ser han? ¬seier Herren.Fyller ikkje eg ¬både himmel og jord?lyder ordet frå Herren.
25. Eg har høyrt kva dei seier, dei profetane som spår lygn i mitt namn. «Eg har drøymt, eg har drøymt,» seier dei.
26. Kor lenge skal dei tenkja så, desse profetane som spår lygn og forkynner sine svikefulle påfunn?
27. Med draumane som dei fortel kvarandre, tenkjer dei å få folket mitt til å gløyma meg, liksom fedrane deira gløymde mitt namn og dyrka Ba’al.
28. Den profeten som har ein draum, han får fortelja draumen; men den som har mitt ord, han skal tala mitt ord i sanning.Kva har halmen ¬sams med kornet?lyder ordet frå Herren.
29. Mitt ord, ¬er ikkje det som ein eld,lik ei sleggje som knuser fjell? ¬seier Herren.
30. Difor vender eg meg mot profetane, seier Herren, dei som stel orda mine frå kvarandre.
31. Sjå, eg vender meg mot profetane, seier Herren, dei som ber fram profetord berre dei får tunga på glid.