9. Stundom lovar eg eit folk og rike at eg vil byggja og planta.
10. Men gjer dei då det som vondt er i mine augo og ikkje høyrer på mi røyst, då gjev eg opp det gode eg hadde tenkt å gjera mot dei.
11. Sei no til Juda-mennene og Jerusalems-buane:Så seier Herren: Eg førebur ei ulukke og tenkjer ut ein plan mot dykk. Vend då alle om frå dykkar vonde ferd, og lat dykkar åtferd og gjerningar betrast!
12. Men dei svarar: «Det er nyttelaust. Vi vil fylgja våre eigne tankar, kvar og ein av oss vil gjera etter sitt vonde, harde hjarta.»
13. Difor seier Herren:Spør mellom folkeslaga:Kven har høyrt noko slikt?Det er fæle tingmøya Israel har gjort.
14. Kan snøen på Libanonbråna bort på det høge fjellet?Eller kan det kalde vatnetfrå framandt land turka ut?
15. Men mitt folk har gløymt meg,dei brenner offer ¬for falske gudar.Dei snåvar på vegane sine,på dei eldgamle stigane,og slår inn på andre spor,der ingen veg er bygd.
16. Såleis gjer dei landet sitt ¬til eit skræmselog til ei evig spott.Alle som fer framom,kjem til å fæla og rista ¬på hovudet.
17. Liksom austavinden ¬spreier eg deifor augo på fiendane deira.Eg viser dei ryggen ¬og ikkje andletetden dagen ulukka når dei.
18. Dei sa: «Kom, lat oss tenkja utvonde planar mot Jeremia!For det vantar ikkje rettleiing ¬hjå presten,råd hjå den vise ¬eller ord hjå profeten.Kom, lat oss fella han ¬med hans eigne ordog ikkje høyra på noko ¬av det han seier.»
19. Herre, lyd på meg!Høyr kva mine motstandarar ¬seier!