1. Når Efraim tala, ¬vart alle redde,han stod høgt i Israel.Men han dyrka Ba’al;såleis førte han skuld over seg ¬og døydde.
2. Og no held dei fram ¬med å synda.Dei lagar støypte bilete ¬av sitt sølvog avgudar ¬etter sitt eige hovud– alt er det gjort ¬av handverkarar.Folk seier om dei:«Dei som ofrar menneske, ¬kysser kalvar.»
3. Difor skal dei verta ¬som ei morgonsky,lik dogg som tidleg kverv,lik agner som blæs bort ¬frå treskjevollen,lik røyk som stig opp ¬gjennom ljoren.
4. Eg er Herren din Gud,heilt frå du var i Egypt.Du kjenner ingen annan Gud ¬enn meg,forutan meg ¬finst det ingen frelsar.
5. Eg tok meg av deg ¬i øydemarka,i det heite og turre landet.
6. Beitet var godt, ¬og dei åt seg mette.Då dei var mette, ¬vart dei store og stolte,difor gløymde dei meg.
7. Eg vil vera mot dei som ei løve,lik leoparden ¬som lurer ved vegen.
8. Eg vil koma over dei ¬som ei binnesom dei har teke ungane frå,og riva sund deira bryst.Eg vil eta dei opp som ei løve,villdyra i marka ¬skal slita dei sund.