1. Då Israel var ung, ¬fekk eg han kjær,frå Egypt kalla eg son min.
2. Men di meir eg ropa på folket,di meir gjekk dei bort frå meg.Dei ofra til Ba’al-gudane,brende offer for gudebilete,
3. – endå eg lærte Efraim å gåog tok dei på armane mine;men dei skjøna ikkje ¬at eg lækte dei.
4. Eg drog dei med milde band,ja, med kjærleiks taumar.Eg stelte med dei ¬liksom bondensom lyfter åket frå nakken;eg bøygde meg ned ¬og gav dei mat.