8. Då sa Haman til kong Xerxes: «Her er eit folk som bur spreitt og for seg sjølv mellom dei andre folka i alle provinsane i riket ditt. Lovene deira er annleis enn lovene åt alle andre folk, og dei held seg ikkje etter dei lovene som kongen har gjeve. Det høver ikkje for kongen å la dei stella seg som dei vil.
9. Om kongen så synest, så lat det verta kunngjort i brev at dei skal rydjast ut. Ti tusen talentar sølv skal eg då kunna vega opp til embetsmennene, så dei kan leggja det i skattkammeret åt kongen.»
10. Då drog kongen seglringen av handa si, gav han til Haman Hammedatason av Agag-ætta, fienden åt jødane,
11. og sa til han: «Sølvet skal vera ditt, og med folket kan du gjera som du vil.»
12. Den trettande dagen i den fyrste månaden vart skrivarane åt kongen kalla saman. Og det vart sett opp eit skriv så som Haman baud, både til satrapane åt kongen, til statthaldarane i kvar provins og til hovdingane for kvart folk. Det skulle sendast til kvar provins i den skrifta dei bruka der, og til kvart folk på det tungemålet dei tala. Skrivet vart utferda i namnet åt kong Xerxes og forsegla med den kongelege seglringen.
13. Så vart det med snøggbod sendt brev til alle provinsane som høyrde under kongen, at alle jødar skulle øydast, drepast og tynast, både unge og gamle, småborn og kvinner. Alle skulle drepast på éin dag, den trettande dagen i den tolvte månaden, det er adar månad, og alt dei åtte, skulle plyndrast.
14. Ei avskrift av brevet skulle sendast til kvar provins og kongsbodet kunngjerast for alle folk, så dei kunne vera budde på dagen.
15. Med det same dette bodet var utferda i Susa-borga, tok snøggboda av stad, som kongen hadde sagt. Så sette kongen og Haman seg til å drikka, men i Susa-byen var folket oppøst.