1. Då det leid av ei tid, og dei hadde teke til med kveiteskurden, kom Samson og ville sjå om kona si. Han hadde med seg eit kje. «Lat meg få koma inn i kammeret til kona mi!» sa han. Men far hennar ville ikkje gje han lov til det.
2. Han sa: «Eg tenkte så visst at du ikkje lika henne meir, og så gav eg henne til bruresveinen din. Kan du ikkje ta den yngste systera i staden? Ho er då mykje venare.»
3. Då sa Samson: «Denne gongen fører eg ikkje skuld over meg om eg gjer filistarane noko vondt.»
4. Så gjekk han av og fanga tre hundre revar, fann seg faklar, batt revane i hop etter halane, to og to, og feste ein fakkel mellom kvart halepar.
5. Og han kveikte eld i faklane og sleppte revane inn på åkrane åt filistarane. Såleis brende han opp kornet, både det skorne og det uskorne, og like eins vingardane og olivenhagane.
6. Filistarane spurde kven som hadde gjort dette, og folk svara: «Samson, versonen til Timna-mannen. Han gjorde det fordi verfaren tok kona hans og gav henne til bruresveinen.» Så fór filistarane opp og brende inne både kona og far hennar.
7. Då sa Samson til dei: «Er det slik de fer åt, skal eg så visst ikkje kvila før eg får hemnt meg på dykk.»
8. Og han slo dei så dei stupte i kross og krok, og det vart eit stort mannefall. Sidan fór han ned til Etam-juvet og gav seg til der.