1. Kong Belsasar heldt eit stort gjestebod for dei tusen stormennene sine og sat og drakk vin i lag med dei.
2. Då vinen tok til å verka på han, baud Belsasar at dei skulle henta dei kar av gull og sølv som Nebukadnesar, far hans, hadde ført bort frå templet i Jerusalem. Så skulle kongen og stormennene hans, konene og fylgjekonene hans drikka or dei.
3. Dei henta då gullkara som var bortførte frå templet, frå Guds hus i Jerusalem; og kongen og stormennene hans, konene og fylgjekonene hans drakk or dei.
4. Medan dei drakk av vinen, prisa dei gudane sine av gull og sølv, kopar og jern, tre og stein.
5. I same augneblinken synte det seg fingrar av ei menneskehand, og dei skreiv på den kvitkalka veggen i kongsslottet, midt imot ljosestaken. Kongen såg handa som skreiv.
6. Då vart han bleik i andletet, og tankane skræmde han. Han veikna i hoftene og skalv i knea.
7. Kongen ropa høgt at dei skulle henta åndemanarane, stjernetydarane og teikntydarane. Og han tok til ords og sa til vismennene i Babylonia: «Den mannen som kan lesa denne skrifta og seia meg kva ho tyder, han skal verta kledd i purpur og få gullkjede om halsen, og i makt skal han vera den tredje i riket.»
8. Alle vismennene åt kongen kom inn til han. Men dei greidde ikkje lesa skrifta eller tyda henne for kongen.
9. Då vart kong Belsasar så forfærd at han bleikna, og stormennene hans stod heilt rådville.
10. Då dronninga høyrde kva kongen og stormennene hans hadde sagt, kom ho inn i festsalen og tok til ords: «Kongen leve evig! Lat ikkje tankane skræma deg, og bleikna ikkje!
11. I riket ditt finst det ein mann som har dei heilage gudars ånd i seg. I den tid far din rådde, synte det seg at han hadde opplysning og skjøn og ein slik visdom som gudane har. Kong Nebukadnesar, far din, sette han til leiar for spåmennene, åndemanarane, stjernetydarane og teikntydarane. Det gjorde far din, konge,