12. Kongen vart arg og sint for dette og baud at dei skulle drepa alle vismennene i Babylonia.
13. Då påbodet om å drepa vismennene var utsendt, leita dei òg etter Daniel og venene hans og ville slå dei i hel.
14. Då vende Daniel seg med kloke og vituge ord til Arjok, hovdingen over livvakta åt kongen, som hadde drege ut for å drepa vismennene i Babylonia.
15. Han tok til ords og spurde Arjok, hovudsmannen åt kongen: «Kvifor har kongen gjeve dette strenge påbodet?» Då fortalde Arjok Daniel korleis det hadde seg.
16. Daniel gjekk då inn og bad kongen gje han ein frist, så skulle han tyda draumen for han.
17. Sidan gjekk Daniel heim og fortalde venene sine, Hananja, Misjael og Asarja, det som hadde hendt.
18. Han ville at dei skulle be Gud i himmelen visa miskunn og openberra denne løyndomen, så Daniel og venene hans ikkje skulle missa livet saman med dei andre vismennene i Babylonia.
19. Då fekk Daniel vita løyndomen i eit syn om natta. Og Daniel prisa Gud i himmelen.
20. Han tok til ords og sa: Lova vere Guds namnfrå æve og til æve!For visdomen ¬og styrken er hans.
21. Han lèt år og tider skifta,set kongar av og set kongar inn.Han gjev dei vise visdomog dei vituge vit.
22. Han openberrar ¬det djupe og dulde;han veit kva som er i mørkret,og hjå han bur ljoset.
23. Deg, mine fedrars Gud,lovar og prisar eg,for du har gjeve meg ¬visdom og styrke.No har du fortalt meg ¬det vi bad om;det kongen vil vita, ¬har du kunngjort oss.
24. Så gjekk Daniel til Arjok, som kongen hadde gjeve påbod om å drepa vismennene i Babylonia. Han kom og sa til han: «Drep ikkje vismennene i Babylonia! Før meg fram for kongen, så skal eg tyda draumen for han.»