4. desse bygdene som Herren har vunne for Israels-folket, er gode febygder, og vi, tenarane dine, har mykje fe.
5. Så sant du har godvilje for oss, sa dei, så lat tenarane dine få dette landet til odel og eige. Lat oss sleppa å fara over Jordan!»
6. Moses svara: «Skal brørne dykkar gå i striden, medan de slår dykk til ro her?
7. Kvifor tek de motet frå israelittane, så dei ikkje vil fara over til det landet Herren har gjeve dei?
8. Det var det fedrane dykkar gjorde då eg sende nokre av dei frå Kadesj-Barnea for å sjå på landet.
9. Då dei hadde vore i Esjkol-dalen og sett på landet, tok dei motet frå israelittane, så dei ikkje ville gå inn i det landet Herren hadde gjeve dei.
10. Då vart Herren brennande harm, og han svor:
11. Ingen av dei mennene som fór opp frå Egypt, og som er tjue år eller meir, skal få sjå det landet som eg lova Abraham, Isak og Jakob; for dei har ikkje fylgt meg som dei skulle,
12. – ingen utan Kaleb, son til Jefunne, av Kenas-ætta og Josva, son til Nun; for dei har trufast fylgt Herren.
13. Så brennande harm vart Herren på israelittane at han lét dei flakka ikring i øydemarka i førti år, til han var borte, heile den ættleden som hadde gjort det som vondt var i Herrens augo.