22. og ingen av dykk vender heim att før landet er vunne for Herren, då skal de vera utan skuld både for Herren og for Israel, og dette landet her skal vera dykkar eigedom for Herrens åsyn.
23. Men gjer de ikkje dette, då syndar de mot Herren, og de skal få kjenna at synda finn dykk att.
24. Bygg no byar for kvinnene og borna dykkar, og lag kveer for småfeet, men gjer òg det som de har lova!»
25. Då sa Gads-sønene og Rubenssønene til Moses: «Tenarane dine skal gjera som du har sagt, herre.
26. Kvinnene og borna våre og feet vårt, heile buskapen, skal vera her i byane i Gilead.
27. Men vi, tenarane dine, alle som er budde til strid, skal gå over Jordan og kjempa for Herren, som du har sagt, herre.»
28. Så tala Moses om dei til presten Elasar, til Josva Nunsson og til ættehovdingane i Israel.
29. Han sa til dei: «Dersom Gads-sønene og Rubens-sønene, alle som er budde til strid, går over Jordan saman med dykk og kjempar for Herren, og landet vert teke, då skal de la dei få Gilead-landet til odel og eige.
30. Men dersom dei våpenføre mennene dykkar ikkje går over saman med dykk, skal dei liksom de få eigedom i Kanaan.»
31. Gads-sønene og Rubens-sønene tok til ords og sa: «Det Herren har sagt til tenarane dine, det skal vi gjera.
32. Væpna vil vi fara over til Kanaan og strida for Herren. Men odelsjorda vår skal vera på denne sida av Jordan.»
33. Så lét Moses Gads-sønene, Rubens-sønene og halvparten av ætta etter Manasse, son til Josef, få dei rika som hadde tilhøyrt amorittkongen Sihon og kong Og i Basan. Dei fekk både landet og byane og dei markene som låg kring byane.
34. Gads-sønene bygde opp att Dibon, Atarot, Aroer,
35. Atrot-Sjofan, Jaser, Jogbeha,
36. Bet-Nimra og Bet-Haran, festningsbyar med kveer for småfeet.
37. Og Rubens-sønene bygde opp att Hesjbon, El’ale, Kirjatajim,
38. Nebo, Ba’al-Meon og Sibma. Men namna vart endra; dei gav nye namn til byane dei bygde.
39. Etterkomarane etter Makir, son til Manasse, fór til Gilead, tok landet og dreiv bort amorittane som budde der.