4. Skal no namnet åt far vår gå ut or ætta, fordi han ikkje hadde nokon son? Lat oss få eigedom saman med farbrørne våre!»
5. Moses la spørsmålet fram for Herren,
6. og Herren sa til han:
7. «Det er rett, det som døtrene til Selofhad seier. Gjev dei odelsjord saman med farbrørne deira, og lat farsarven gå over til dei!
8. Sei til israelittane: Når ein mann døyr sonelaus, skal de la garden gå i arv til dottera.
9. Har han inga dotter heller, skal de gje brørne hans garden.
10. Og har han ikkje brør, skal de la farbrørne hans få garden.
11. Men hadde ikkje faren nokon bror, skal de la næraste slektningen hans få garden.» Dette skal vera lov og rett for israelittane, som Herren sa Moses føre.
12. Herren sa til Moses: «Stig opp på Abarim-fjellet, så skal du få sjå det landet eg har gjeve israelittane.
13. Og når du har sett det, skal du òg fara til folket ditt, liksom Aron, bror din, før deg.
14. For de lydde ikkje mitt ord i Sin-øydemarka, den gongen folket tretta med meg, då de skulle ha late vatn strøyma fram for augo på dei og såleis vist kor heilag eg er.» – Det er Meriba-kjelda i Sin-øydemarka.
15. Moses sa til Herren:
16. «Herre, du Gud som rår over ånda i kvar levande skapning, du må setja ein annan mann over folket,
17. ein som kan gå føre dei både heime og borte og føra dei ut og inn, så Herrens folk ikkje skal vera som ein saueflokk utan gjætar.»
18. Då sa Herren til Moses: «Ta Josva Nunsson, ein mann som det er ånd i, og legg handa på hovudet hans!
19. Før han fram for presten Elasar og for heile Israels-lyden, og set han inn i tenesta medan folket er til stades.