3. Men Moses var ein svært audmjuk mann, audmjukare enn alle menneske på jorda.
4. Brått sa Herren til Moses og til Aron og Mirjam: «Gå ut til møteteltet, alle tre!» Dei så gjorde.
5. Då steig Herren ned i ei skystøtte og stod attmed teltdøra. Han kalla på Aron og Mirjam, og begge kom fram.
6. Så sa han:Høyr kva eg, Herren, seier:Er det ein profet hjå dykk,vender eg meg til han i synerog talar til han i draumar.
7. Men så er det ikkje med Moses, ¬min tenar,han er trufast i heile mitt hus.
8. Han talar eg med, åsyn til åsyn,klårt og greitt, ikkje i gåter;Herrens skapnad får han sjå.Korleis kunne de då vågaå tala mot Moses, min tenar?
9. Så gjekk Herren bort, medan vreiden hans loga imot dei.
10. Då skya drog seg bort frå teltet, sjå, då hadde Mirjam fått ein hudsjukdom, og huda hennar var som snø. Med det same Aron snudde seg mot henne, såg han at ho var sjuk.
11. Då sa han til Moses: «Herre, lat oss ikkje bøta for ei synd vi har gjort i vår dårskap.
12. Lat ikkje Mirjam vera lik eit dødt foster, som er halvt borttært når det kjem ut or mors liv!»