12. Når ei prestedotter gifter seg med ein mann som ikkje er av presteætt, må ho ikkje eta av dei heilage gåvene.
13. Men vert ho enkje eller skild frå mannen sin og ikkje har born, og ho så kjem attende til farshuset sitt, då kan ho eta av maten åt far sin liksom i ungdomen. Men ingen uvedkomande må eta av den maten.
14. Når ein mann av vanvare et noko heilagt, skal han gje presten vederlag og leggja til ein femtedel.
15. Prestane skal ikkje vanhelga dei heilage gåvene som israelittane gjev til Herren,
16. og såleis føra synd og skuld over folket, når dei et dei heilage gåvene deira. For eg er Herren, som helgar dei.
17. Herren tala til Moses og sa:
18. Sei til Aron og sønene hans og til alle israelittane: Når ein israelitt eller ein av innflyttarane i Israel ber fram eit offer, anten det er eit lovnadsoffer eller eit friviljug offer dei ber fram for Herren som brennoffer,
19. då må de gjera det så at Herren kan ha hugnad i dykk: Det skal vera ein lytelaus okse, ver eller bukk.
20. Noko som det er lyte på, må de ikkje ofra; for då har Herren ikkje hugnad i dykk.
21. Når nokon ber fram for Herren eit måltidsoffer av storfeet eller småfeet, anten det er ein lovnad han vil oppfylla, eller det er eit friviljug offer, då må det vera eit lytelaust dyr, om Herren skal ha hugnad i han. Det må ikkje finnast lyte på det.
22. De må ikkje ofra til Herren eit dyr som er blindt eller har brote eit bein eller lid av verkjesår, skabb eller anna utslett. De skal ikkje leggja eldoffer av slike dyr på altaret for Herren.
23. Ein okse eller sau som har for lange eller for korte lemer, kan du ofra som friviljug offer, men som lovnadsoffer tekkjest dei ikkje Herren.
24. Dyr som er gjelde, anten pungen er klemd eller knust, riven eller skoren, skal de ikkje bera fram for Herren. Slike dyr må de ikkje ofra i dykkar land.
25. Heller ikkje skal de kjøpa slike dyr av utlendingar og bera dei fram som mat åt dykkar Gud. Dei er skadde; det er lyte på dei. For deira skuld tek Herren ikkje imot dykk.
26. Herren tala til Moses og sa: