4. Har han fått ei kone av husbonden sin og får søner eller døtrer med henne, skal kona og borna høyra husbonden hennar til, og han skal fara sin veg åleine.
5. Men seier trælen: «Eg held av husbonden min og kona mi og borna mine, eg vil ikkje vera fri»,
6. då skal husbonden føra han fram for Gud og leia han bort til døra eller dørstolpen, og husbonden skal stikka ein syl gjennom øyra hans. Så skal han vera trælen hans all si tid.
7. Når ein mann sel dotter si til trælkvinne, skal ho ikkje gjevast fri liksom trælane.
8. Har husbonden sett henne ut åt seg sjølv og så ikkje likar henne, skal han la henne kjøpast fri. Han har ikkje rett til å selja henne til utlendingar, sidan han har vore trulaus mot henne.
9. Men har han sett henne ut åt son sin, skal han gje henne same retten som døtrer har.
10. Får sonen endå ei kone, skal han ikkje la den fyrste vanta mat, klede eller ekteskapeleg omgang.
11. Dersom han ikkje lèt henne få desse tre tinga, skal ho gjevast fri utan vederlag, utan betaling.
12. Den som slår til ein mann så han døyr, skal lata livet.
13. Men har han ikkje stått mannen etter livet, og er det Gud som har late han falla for hans hand, så skal eg fastsetja ein stad han kan røma til.
14. Når ein mann gjer ein slik udåd at han drep nesten sin med svik, skal du ta han, om det så er frå altaret mitt; han skal døy.
15. Den som slår far sin eller mor si, skal døy.
16. Den som stel eit menneske, skal døy, anten han sel det eller det finst hjå han.
17. Den som forbannar far sin eller mor si, skal døy.
18. Når to menn trettar, og den eine slår den andre med ein stein eller med neven, så han vert sengeliggjande, men ikkje døyr,
19. då skal gjerningsmannen sleppa straff dersom hin kjem opp att og kan gå ute med stav. Han skal berre halda han skadelaus for den tida han har tapt, og kosta full lækjedom på han.
20. Når ein mann slår trælen sin – eller trælkvinna si – med staven sin så han døyr for hans hand, då skal mannen straffast.