13. Men har han ikkje stått mannen etter livet, og er det Gud som har late han falla for hans hand, så skal eg fastsetja ein stad han kan røma til.
14. Når ein mann gjer ein slik udåd at han drep nesten sin med svik, skal du ta han, om det så er frå altaret mitt; han skal døy.
15. Den som slår far sin eller mor si, skal døy.
16. Den som stel eit menneske, skal døy, anten han sel det eller det finst hjå han.
17. Den som forbannar far sin eller mor si, skal døy.
18. Når to menn trettar, og den eine slår den andre med ein stein eller med neven, så han vert sengeliggjande, men ikkje døyr,
19. då skal gjerningsmannen sleppa straff dersom hin kjem opp att og kan gå ute med stav. Han skal berre halda han skadelaus for den tida han har tapt, og kosta full lækjedom på han.
20. Når ein mann slår trælen sin – eller trælkvinna si – med staven sin så han døyr for hans hand, då skal mannen straffast.
21. Men lever trælen ein dag eller to, skal han ikkje straffast; for trælen er hans eigedom.
22. Når to menn slåst, og dei støyter til ei kvinne som er med barn, så ho misser fosteret, utan at det elles hender noka ulukke, då skal gjerningsmannen svara den skadebota som mannen hennar legg på han, og det skal gjerast hjå domarane.