1. Sidan sa Herren til Moses:
2. «Sei til israelittane at dei skal snu om og slå leir framfor Pi-Hakirot, midt for Ba’al-Safon, mellom Migdol og havet! Der skal de slå leir nedmed sjøen.
3. Så kjem farao til å tenkja at israelittane har villa seg bort i landet og ikkje finn ut or øydemarka att.
4. Og eg vil gjera han hard i hugen, så han set etter dei. Då skal eg visa mi guddomsmakt på farao og heile hans hær. Og egyptarane skal få kjenna at eg er Herren.» Israelittane gjorde som Herren sa.
5. Men då kongen i Egypt fekk vita at folket hadde rømt, snudde dei om, både han og mennene hans. «Kva er det vi har gjort,» sa dei, «vi som gav Israel fri frå arbeidet?»
6. Så spente han føre vogna si og tok hæren sin med seg.
7. Han tok seks hundre av dei beste vognene og alle dei andre vognene i Egypt, og djerve stridsmenn var det på dei alle.
8. For Herren gjorde farao, kongen i Egypt, hard i hugen, så han sette etter israelittane, då dei med fast vilje fór frå landet.
9. Egyptarane sette etter dei med alle vognene og hestfolket, ja, heile hæren åt farao, og nådde dei att bortmed Pi-Hakirot, der dei låg i leir nedmed sjøen, midt for Ba’al-Safon.
10. Då farao nærma seg, fekk israelittane sjå at egyptarane kom etter dei. Dei vart livande redde og ropa til Herren.
11. Og dei sa til Moses: «Fanst det ikkje graver i Egypt, sidan du har ført oss hit så vi skal døy i øydemarka? Kvifor har du ført oss bort frå Egypt og gjort dette mot oss?
12. Var det ikkje det vi sa til deg i Egypt: Lat oss få vera i fred! Vi vil tena egyptarane. Det er betre for oss, det, enn å døy i øydemarka.»
13. Då sa Moses til folket: «Ver ikkje redde! Stå berre fast, så skal de få sjå korleis Herren hjelper dykk i dag! For så som de ser egyptarane i dag, skal de aldri sjå dei meir.
14. Herren skal strida for dykk, og de skal vera stille.»