20. Dei tok alt småfeet og storfeet, dreiv bølingen saman framfor han og sa: «Dette er Davids hærfang.»
21. Då David kom til dei to hundre mennene som hadde vore for trøytte til å fylgja han, dei han hadde late vera att i Besor-dalen, kom dei ut imot han og flokken som var med han. David gjekk fram til mennene og helsa på dei.
22. Då var det nokre vonde og gudlause menn i fylgjet hans som tok til ords og sa: «Sidan dei ikkje var med oss, vil vi ikkje gje dei noko av hærfanget som vi har berga. Berre konene og borna sine må dei alle få med seg når dei fer heim.»
23. Men David svara: «Far ikkje så åt, brør, med det som Herren har gjeve oss. Han har verna oss og hjelpt oss til å få tak i røvarflokken som kom over oss.
24. Ingen held med dykk i dette. For den som går med i striden, skal ikkje ha meir av hærfanget enn den som vert att ved trenet. Dei skal dela likt.»
25. Og så har det vore frå den dagen. Han gjorde det til lov og rett i Israel, som det er den dag i dag.
26. Då David kom til Siklag, sende han noko av hærfanget til dei eldste i Juda og til venene sine med desse orda: «Her er ei gåve til dykk av hærfanget som eg har teke frå Herrens fiendar.»
27. Han sende gåver til dei i Betel, i Ramot-Negev, i Jattir,
28. i Aroer, i Sifmot, i Esjtemoa,
29. i Rakal, i jerakme’elittbyane, i kenittbyane,
30. i Horma, i Bor-Asjan, i Atak,
31. i Hebron og alle dei andre stadene der han og mennene hans hadde vanka.