22. Men seier eg til guten: Pilene ligg bortanfor deg, så far din veg! For då vil Herren at du skal fara bort.
23. Når det gjeld den lovnaden vi har gjeve kvarandre, eg og du, så er Herren for alltid vitne mellom meg og deg.»
24. Så gøymde David seg ute på marka.Då nymånedagen kom, sette kongen seg til bords og skulle eta.
25. Han sat der han var van å sitja, i høgsetet oppmed veggen. Jonatan sette seg midt for han, og Abner sat ved sida av Saul; men plassen til David stod tom.
26. Saul sa ikkje noko den dagen, for han tenkte: «Det har vel hendt han eitkvart, så han ikkje er rein; han har ikkje fått reinsa seg enno.»
27. Men då plassen til David stod tom andre dagen òg, dagen etter nymåne, då sa Saul til Jonatan, son sin: «Kvifor har ikkje Isai-sonen kome til måltidet anten i går eller i dag?»