24. Nei, søner! Det er ikkje noko godt ord som går om dykk i Herrens folk etter det eg høyrer.
25. Når ein mann syndar mot ein annan, skal Gud døma han. Men når ein mann syndar mot Herren, kven skal då be for han?» Men dei høyrde ikkje på far sin, for Herren ville at dei skulle døy.
26. Men guten Samuel voks og vart stor og var til hugnad for Herren og for menneske.
27. Det kom ein gudsmann til Eli og sa til han: Så seier Herren: Eg openberra meg for farsætta di då ho var i Egypt og laut træla for farao og mennene hans.
28. Og eg valde henne ut mellom alle Israels ætter til å gjera presteteneste for meg, til å ofra på altaret mitt, brenna røykjelse og bera presteklede for mitt åsyn. Og eg gav farsætta di retten til alle eldoffera frå israelittane.
29. Kvifor viser du vanvørdnad for slaktofferet og grødeofferet mitt, som eg har gjeve påbod om i min bustad? Kvifor ærar du sønene dine meir enn meg, med di de gjør dykk med det beste av alle dei offergåver som Israel, folket mitt, ber fram?
30. Difor lyder ordet frå Herren, Israels Gud: Eg har nok sagt at di ætt og farsætta di alle dagar skal gjera teneste for mitt åsyn. Men no lyder ordet frå Herren: Så skal det ikkje vera! Dei som ærar meg, vil eg æra, og dei som vanvørder meg, skal verta til skammar.
31. Dagar skal koma då eg bryt både di makt og makta åt farsætta di, så ingen vert gamal i ætta di.
32. Då skal du sjå med lengsle på alt det gode eg gjer mot Israel; men i di ætt skal det aldri finnast nokon som vert gamal.
33. Berre ein einaste mann i ætta di vil eg la vera å rydja bort frå altaret mitt. Eg vil la augo dine slokna og livet ditt tærast bort, og alle som veks opp i di ætt, skal døy i sine beste år.
34. Og til teikn på dette skal du ha det som kjem til å henda dei to sønene dine, Hofni og Pinhas: Dei skal begge døy på éin dag.
35. Så skal eg setja inn ein trufast prest, som gjer det eg ynskjer og vil. For han vil eg byggja opp ei varande ætt, og han skal alle sine dagar gjera teneste hjå den eg har salva.
36. Då skal det gå så at dei som er att av di ætt, kjem og kastar seg ned og bed om eit pengestykke eller eit brød og seier: «Lat meg få vera med i eit av prestelauga, så eg kan få litt mat å eta.»