8. Då vart Saul brennande harm. Han lika dette verset ille og sa: «Dei gjev David æra for titusentala, og meg for tusentala. No vantar det berre at han får kongedømet.»
9. Frå den dagen såg Saul skeivt til David.
10. Dagen etter kom det ei vond ånd frå Gud over Saul, og han vart reint frå seg inne i huset. David spela på harpa, som han kvar dag gjorde, og Saul hadde eit spyd i handa.
11. Best det var, svinga han spydet og tenkte: «Eg vil renna det gjennom David og inn i veggen.» Men David bøygde seg unna to gonger.
12. Då vart Saul redd David; for Herren var med han, men Saul hadde han vike frå.
13. Difor sende Saul han frå seg og sette han til hovding over ei fylking på tusen mann. Sidan førte David hæren både ut i striden og heim att.
14. David hadde lukka med seg i alt han tok seg føre; for Herren var med han.
15. Då Saul såg at det gjekk godt for David, vart han endå reddare han.
16. Men heile Israel og Juda heldt av David; for han førte dei både ut i striden og heim att.
17. Ein dag sa Saul til David: «Sjå, her er Merab, eldste dotter mi; henne vil eg gje deg til kone. Lat meg berre få sjå at du er ein djerv kar, som fører Herrens krigar.» For han tenkte: «Eg vil ikkje leggja hand på han; det skal filistarane gjera.»
18. David svara: «Kven er vel eg, og kven er frendane mine, farsætta mi, i Israel, sidan eg skal verta verson til kongen?»