1. Då Jonatan hadde høyrt samtalen mellom David og Saul, drogst hugen hans til David, og han fekk han så kjær som sitt eige liv.
2. Same dagen tok Saul han til seg og lét han ikkje få fara heim att meir.
3. Og Jonatan gjorde ei pakt med David, fordi han hadde fått han så kjær som sitt eige liv.
4. Han tok av seg kappa han hadde på, og gav henne til David, og like eins krigskleda, sverdet, bogen og beltet.
5. Sidan drog David i hærferd, og han hadde lukka med seg kva ærend Saul så sende han i. Difor sette Saul han over stridsmennene, og han var vel omtykt av heile folket, jamvel av tenarane til Saul.
6. Men så hende det då dei kom heim, då David kom attende etter at han hadde felt filistaren, at kvinnene gjekk ut frå alle byane i Israel og ville møta kong Saul med song og dans, med trommeslått, glederop og spel.
7. Og medan dei spela og dansa, song dei:«Saul felte fiendar i tusental,men David i titusental.»
8. Då vart Saul brennande harm. Han lika dette verset ille og sa: «Dei gjev David æra for titusentala, og meg for tusentala. No vantar det berre at han får kongedømet.»
9. Frå den dagen såg Saul skeivt til David.
10. Dagen etter kom det ei vond ånd frå Gud over Saul, og han vart reint frå seg inne i huset. David spela på harpa, som han kvar dag gjorde, og Saul hadde eit spyd i handa.
11. Best det var, svinga han spydet og tenkte: «Eg vil renna det gjennom David og inn i veggen.» Men David bøygde seg unna to gonger.