2. Og han tok ut fem av brørne sine og leidde dei fram for farao.
3. Då sa farao til brørne: «Kva har de til leveveg?» Dei svara: «Tenarane dine er gjætarar, vi som fedrane våre.
4. Vi er komne og vil bu ei tid her i landet. Det fanst ikkje beite åt buskapen vår; for det er eit hardt uår i Kanaan. Lat oss difor få bu i Gosen!»
5. Då sa farao til Josef: «Når far din og brørne dine er komne til deg,
6. ligg heile Egypt ope for deg. Lat far din og brørne dine bu i den beste delen av landet! Dei kan slå seg ned i Gosen. Og veit du at det finst dugande folk mellom dei, så set dei til å ha det øvste tilsynet med buskapen min!»
7. Josef henta Jakob, far sin, og førte han fram for farao, og Jakob helsa han.
8. «Kor langt oppi åra er du?» spurde farao.
9. Jakob svara: «I 130 år har eg ferdast ikring i framandt land. Få og vonde har leveåra mine vore. Dei har vore færre enn dei år fedrane mine levde som framande.»
10. Så bad Jakob farvel med farao og gjekk bort frå han.
11. Josef lét far sin og brørne sine busetja seg i Egypt. Han gav dei jord i Ramses-bygda, den beste delen av landet, som farao hadde sagt.
12. Og Josef sytte for brød til far sin og brørne sine og heile farsfolket sitt og gav dei etter talet på borna deira.
13. Det fanst ikkje brød i heile landet; for uåret var svært hardt. Både Egypt og Kanaan var reint avmakta av hungersnauda.
14. Josef samla då alle pengane som fanst i Egypt og Kanaan; han fekk dei for kornet folk kjøpte. Og Josef tok pengane med til huset åt farao.
15. Men då dei ikkje hadde meir pengar i Egypt og Kanaan, kom alle egyptarane til Josef og sa: «Gjev oss brød! Skal vi døy for augo dine berre fordi vi ikkje har meir pengar?»