16. Josef svara: «Kom hit med buskapen dykkar, så skal eg gje dykk brød for feet, om de ikkje har meir pengar.»
17. Då kom dei til Josef med buskapen sin, og han gav dei brød for hestane, småfeet, storfeet og esla. Han heldt dei med brød det året, og for det fekk han heile buskapen deira.
18. Så leid det året, og året etter kom dei til han og sa: «Vi vil ikkje dølja for deg, herre, at det er slutt med pengane. Og buskapen vår har du òg fått. No har vi ikkje anna å by deg, herre, enn oss sjølve og jorda vår.
19. Kvifor skal vi gå til grunne for augo dine, både vi og jorda vår? Kjøp oss og jordvegen vår for brød, så skal vi med jorda vår vera trælar under farao! Lat oss berre få såkorn, så vi kan berga livet, og jorda ikkje skal øydast!»
20. Så kjøpte Josef all jord i Egypt til farao. Egyptarane selde jorda si, alle som ein; for hungersnauda kvilte tungt på dei. Og farao kom til å eiga landet.
21. Josef gjorde folket til trælar for farao, frå den eine enden av Egypt til den andre.
22. Berre prestejorda kjøpte han ikkje, for prestane hadde faste inntekter frå farao, og levde av det som han gav dei. Difor selde dei ikkje jorda si.
23. Josef sa til folket: «Sjå, no har eg kjøpt både dykk og jorda dykkar til farao. Her har de korn; så åkrane til!