16. Но ветувањата му беа дадени на Авраам и на семето негово. Не е речено: „И на семињата“, како за мнозина, туку како за еден: „И на семето твое“, кое е Христос.
17. Ова сакам да го кажам: Заветот што Бог го даде не може да биде обезвреден од Законот, кој е настанат четиристотини и триесет години подоцна, така што ветувањето би можело да ја изгуби силата.
18. Зашто, ако наследството е добиено по Законот, тоа веќе не е според ветувањето; а на Авраам Бог му го дари по ветување.
19. Зошто е, пак, даден Законот? Тој е додаден поради престапите, додека не дојде семето, на кое се однесува ветувањето, и е предаден преку ангели, преку рака на посредник.
20. Но посредникот не може да биде само посредник на еден, а Бог е еден.
21. Па така, Законот противен ли е на Божјите ветувања? Никако! Зашто, ако беше даден закон, што ќе можеше да животвори, тогаш навистина оправданието ќе произлегуваше од Законот.
22. Но Писмото сите ги затвори под грев, па преку верата во Исус Христос да им се даде ветеното на оние кои веруваат.
23. Пред да дојде верата, ние бевме под стража на Законот, заклучени за верата која требаше да се открие.
24. И така, Законот беше за нас воспитувач да нѐ доведе до Христос, за да бидеме оправдани преку верата;
25. а откако дојде верата, ние веќе не сме под раководство на воспитувач.
26. Зашто сите сте синови Божји преку верата во Христос Исус;
27. сите, што сте крстени во Христа, во Христа се облековте.
28. Нема веќе ни Јудејци, ни Елини, ни роб, ни слободен; нема машко – женско; зашто сите вие сте едно во Христос Исус.
29. А, ако сте, пак, вие Христови, тогаш сте Авраамово семе, и по ветување наследници.