17. А Ананија отиде и влезе во куќата и, откако ги положи рацете свои над него, рече: „Брате Савле, Господ Исус, Кој ти се јави по патот, по кој доаѓаше, ме прати за да прогледаш и да се исполниш со Дух Свети.“
18. И одеднаш како лушпи да паднаа од очите негови, и тој прогледа и кога стана, се крсти.
19. А откако прими храна, Савле закрепна. Потоа неколку дена преседе со учениците во Дамаск;
20. и веднаш почна да проповеда во синагогите за Исус дека е Тој Син Божји.
21. И сите што го слушаа, се чудеа и зборуваа: „Не е ли ова оној, кој во Ерусалим ги гонеше оние што го повикуваа тоа Име, та затоа и овде дошол за да ги доведе врзани пред првосвештениците?“
22. А Савле стануваше сѐ посилен и ги збунуваше Јудејците кои живееја во Дамаск, докажувајќи им дека Овој е Христос.
23. Кога помина многу време, Јудејците се договорија да го убијат.
24. Но Савле дозна за нивниот заговор. Тие, пак, дење и ноќе го чекаа на портата за да го убијат.
25. Затоа учениците го зедоа ноќе и в кошница го спуштија по ѕидот.
26. А кога пристигнаа во Ерусалим, Савле настојуваше да им се придружи на учениците; но сите се плашеа од него, бидејќи не веруваа дека тој навистина е ученик.
27. Варнава, пак, го зеде и го одведе кај апостолите, па им раскажа како Савле по патот Го видел Господа, дека Господ му зборувал, а исто така и дека во Дамаск отворено го проповедал името на Исус.
28. И оттогаш тој остана со нив, влегуваше и излегуваше во Ерусалим, и смело говореше во името на Господа Исуса.
29. А зборуваше и се препираше исто така и со елинизираните Јудејци, кои се обидуваа да го убијат.
30. Штом разбраа за тоа браќата, го одведоа во Кесарија, од каде го испратија во Тарс.