39. Еден од распнатите злосторници Го навредуваше Исуса и Му велеше: „Зар не си Ти Месијата? Ајде, спаси се и Себеси и нас!“
40. Другиот, пак, го прекори и му рече: „Немаш ли малку страхопочит спрема Бога? И ти си осуден со истата казна!
41. Јас и ти сме праведно осудени и го добивме она што го заслуживме, а Тој ништо лошо не сторил!“
42. Потоа Му се обрати на Исуса: “Исусе, спомни си за мене кога ќе дојдеш во Твоето царство!“
43. Исус му одговори: „Ти ветувам дека денес ќе бидеш со Мене во рајот!“
44. Беше околу дванаесет часот, кога наеднаш настапи мрак по целата земја, сe до петнаесет часот.
45. Сонцето потемне, а завесата во храмот се расцепи по средината.
46. Тогаш Исус гласно извика: „Небесен Татко, во Твоите раце Го доверувам Мојот дух!“ Изговарајќи го ова, Тој умре.
47. Кога римскиот офицер виде што се случи, Му оддаде почит на Бог и рече: „Овој човек навистина беше праведник!“
48. Кога и народот што се беше собрал да гледа виде што се случи, секој си замина дома, удирајќи се в гради од жалост.
49. Сите што Го познаваа Исуса, меѓу кои и жените кои Го следеа уште од Галилеја, стоеја подалеку и гледаа.
50. Таму имаше и еден човек, по име Јосиф, кој беше од јудејскиот град Ариматеја и беше член на Врховниот совет. Тој беше добар и праведен човек,
51. и не се сложуваше со овие одлуки и постапки, зашто и самиот го очекуваше Божјото царство.
52. Тој отиде кај Пилат и го побара телото на Исус.
53. Потоа го симна телото од крстот, го завитка во платно и го положи во дотогаш некористена гробница, што беше издлабена во карпите.