9. Зар му должите благодарност на слугата што ја извршил вашата заповед?
10. И вие сте во слична положба: ако го извршите сето она што ви е заповедано, можете само да кажете: ,Ние сме само слуги кои си ја вршат својата должност, свесни дека за тоа не ни следува никаква пофалба.‘“
11. На Својот пат кон Ерусалим, Исус минуваше по должината на границата меѓу Самарија и Галилеја.
12. Токму кога влегуваше во едно село, Го пресретнаа десет заболени од лепра. Застанаа на извесно растојание
13. и повикаа: ,Исусе! Господару! Имај милост спрема нас!‘
14. Исус ги погледна и им рече: ,Одете на преглед кај свештениците!‘ Додека одеа таму, оздравеа.
15. Еден од нив, кога виде дека оздраве, се врати кај Исус, славејќи Го Бога на сиот глас.
16. Падна ничкум пред Исусовите нозе и почна да Му се заблагодарува. Тој човек беше Самарјанец.
17. Тогаш Исус рече: „Зар не исцелив десетмина? Каде се останатите девет души?“
18. Ниеден од нив не се врати да Му заблагодари на Бог, освен овој туѓинец.
19. Потоа Исус му рече: „Стани и оди си, твојата вера те исцели!“
20. Еден ден, некои од фарисеите Го прашаа Исуса: „Кога ќе завладее Божјото царство?“ Неговиот одговор гласеше: „Божјото царство не доаѓа на видлив начин.
21. Не може да се каже: Еве го овде! или Ене го онде! Божјото царство е меѓу самите вас.“
22. Потоа им рече на Своите ученици: „Ќе дојде време кога ќе копнеете да Ме видите Мене, Синот Човечки, макар и само еден ден, но нема да Ме видите.