14. Кога потроши сe што имаше, земјата ја зафати голем глад и тој се најде во немаштија.
15. Отиде како наемник кај еден тамошен човек, кој го прати в поле да му ги чува свињите.
16. Страден беше да си го наполни стомакот со желадите што ги јадеа свињите, но никој не му ги даваше.
17. Конечно, тој се свести и рече: ,Сите наемници кај татко ми имаат храна во изобилство, а јас овде гладувам!
18. Ќе станам, ќе појдам кај татко ми, и ќе му речам: ,Татко, ви згрешив и на Бог и тебе!
19. Повеќе не сум достоен да се нарекувам твој син. Прими ме кај тебе како наемник!‘
20. Така тој стана и се упати кај татка си. Додека тој беше уште далеку, таткото го здогледа како доаѓа. Му падна жал и му притрча во пресрет, го гушна и го бакна.
21. Синот почна да му зборува, велејќи: ,Татко, ви згрешив и на Бог и тебе! Повеќе не сум достоен да се нарекувам твој син ...‘
22. Но таткото го прекина, заповедајќи им на своите слуги: ,Донесете ја бргу најдобрата облека и облечете го! Ставете му и прстен на раката и обувки на нозете!
23. Доведете го најдоброто теле, заколете го - да јадеме и да го прославиме ова,