14. Од друга страна, се умножуваше бројот на луѓето што веруваа во Господ, голем број мажи и жени.
15. Луѓето изнесуваа на улиците болни, положени на носила и постели, со надеж дека барем сенката на апостол Петар ќе падне на некој од нив и ќе ги исцели.
16. Се собираа многу луѓе и од градовите околу Ерусалим. Носеа болни и обземени од демонски духови, и сите беа исцелувани.
17. Тогаш Првосвештеникот и неговите пријатели, садукеите, се исполнија со завист,
18. па ги уапсија апостолите и ги фрлија в затвор.
19. Но уште истата вечер ангел Господов ги отвори вратите на затворот и ги ослободи, велејќи им:
20. „Одете, застанете во храмот и проповедајте им ја на луѓето оваа порака што е од животна важност!“
21. Апостолите го послушаа и уште на разденување влегоа во храмот и ги поучуваа присутните.
22. Но испратените од гардата на храмот не ги најдоа апостолите во затворот, па се вратија и им рекоа:
23. „Затворот беше заклучен, со целото обезбедување и стража пред вратата, но кога влеговме внатре никого не најдовме!“
24. Кога го слушнаа ова, заповедникот на гардата во храмот и Првосвештеникот се збунија и се прашуваа, што треба да значи тоа!?
25. Тогаш дојде еден човек и им рече: „Оние што ги фрливте в затвор сега се во храмот и го поучуваат народот!“
26. Штом го чу ова заповедникот на гардата на храмот, со своите слуги, отиде и ги доведе апостолите, без да употреби сила, зашто се плашеше да не биде каменуван од народот.
27. Потоа ги изведоа пред Врховното собрание и Првосвештеникот почна да ги испрашува:
28. „Јас најстрого ви забранив да зборувате за Исус, а вие го исполнивте Ерусалим со вашето учење и сте решиле врз нас да ја префрлите вината за смртта на Тој Човек!“