2. Токму тогаш донесоа еден човек, сакат во нозете од раѓање, што секојдневно го носеа и го оставаа пред познатата ?Красна порта‘, за да проси милостина од луѓето што доаѓаа во храмот.
3. Кога виде дека Петар и Јован ќе влегуваат во храмот, запроси да му дадат нешто.
4. Петар и Јован го погледнаа и му рекоа: „Погледни не!“
5. Сакатиот молежливо ги гледаше, очекувајќи милостина.
6. Тогаш Петар му рече: „Немам ни сребреници, ни златници, но тоа што го имам, ти го давам: Во името на Исус Христос од Назарет, стани и ќе проодиш!“
7. Потоа го фати за десната рака и го исправи. Во истиот миг му зацврснаа стапалата и глуждовите!
8. Скокна, застана на своите нозе и почна да оди! Заедно со нив влезе во храмот, скокајќи и славејќи Го Бога.
9. Целиот народ го виде како оди и Го слави Бога.
10. Тие знаеја дека тоа беше истиот човек што седеше и просеше пред Красната порта на храмот и од восхит не можеа да се изначудат на она што се случи.
11. Сиот народ се насобра околу нив, под Соломоновиот трем. Човекот не се одвојуваше од Петар и Јован. Луѓето стоеја, стаписани од тоа што се случи.
12. Кога Петар виде дека луѓето се чудат, им рече: „Луѓе, Израелци, зошто се чудите на ова? Зошто зјапате во нас, небаре ние со своја сила или побожност направивме овој човек да прооди!?