35. Кога им го рече ова, самиот зеде леб, Му заблагодари на Бог пред сите, и почна да крши од лебот и да јаде.
36. Тогаш сите луѓе се охрабрија и почнаа да јадат.
37. На бродот имаше двесте седумдесет и шест души.
38. Откако се најадоа, го исфрлија житото в море, за да го олеснат бродот.
39. Кога се раздени, морнарите видоа копно, но не можеа да препознаат за која земја се работи. Забележаа залив со достапен брег и решија да се обидат со бродот да пријдат кон брегот.
40. Ги одврзаа котвите и ги спуштија во морето. Ги разлабавија јажињата на кормилата, го кренаа предното платно спроти ветрот и се упатија накај брегот.
41. Но бродот удри во гребен меѓу две морски струи и предницата на бродот заринка, па не можеше да се помрдне, а задниот дел почна да напукува од ударите на брановите.
42. Војниците имаа намера да ги убијат затворениците, за да не исплива некој и да побегне,
43. но офицерот ги спречи, сакајќи да го поштеди Павле. Тој нареди оние што знаат да пливаат први да скокнат од бродот и да пливаат накај копното,
44. а другите да се спасуваат на штици и на други остатоци од бродот. Така сите се спасија и стигнаа на копното.