16. Но синот на Павловата сестра разбра за овој заговор, па отиде во воената тврдина и му кажа на Павле.
17. Павле викна еден од офицерите и му рече: „Одведи го ова момче кај полковникот. Има нешто важно да му пренесе.“
18. Офицерот го одведе и му рече на полковникот: „Затвореникот Павле ме викна и ме замоли да го доведам ова момче кај вас, зашто имало нешто важно да ви каже.“
19. Полковникот го фати за рака момчето, го одведе настрана и го праша: „Што сакаш да ми кажеш?“
20. Момчето му рече: „Евреите се договорија да ве замолат утре да го доведете Павле во собранието, како божем да имаат намера поподробно да го испрашаат.
21. Немојте да ги послушате, зашто повеќе од четириесетмина Евреи му поставија заседа за да го убијат! Се заколнале дека нема да јадат и пијат, се додека не го убијат. Веќе демнат во заседа и чекаат само вие да го одобрите нивното барање.“
22. Полковникот го пушти момчето, наредувајќи му на никого да не кажува дека го известил за заговорот.
23. Потоа полковникот викна двајца од своите офицери и им рече: „Одберете двесте војници, седумдесет коњаници и двесте стрелци, и наредете им да се подготват вечерва во девет часот да заминат за Цезареја.
24. Обезбедете за Павле добиток за јавање, за безбедно да го одведете кај гувернерот Феликс.“
25. Потоа напиша писмо за гувернерот, со следнава содржина:
26. „Од Клавдиј Лисиј, до почитуваниот гувернер Феликс. Ве поздравувам!
27. Ви испраќам еден човек кого Евреите го беа фатиле и се подготвуваа да го убијат. Кога дознав дека е римски граѓанин јас отидов со војска и го ослободив.