12. Го оптегнуваше Својот лак и ме гаѓаше како цел за своите стрелички.
13. Во слабините ми ги закачи стреличките, синовите на својот тул.
14. Станав смешен за својот народ, секојдневна нивна песна.
15. Ме хранеше со горчина, ме напојуваше со пелин.
16. Ме оставаше да ги кршам забите гризејќи камен, ме закопуваше во пепел.
17. И го одзеде мирот на мојата душа, и ги заборавив добрите работи.
18. Реков: дотраја мојата сила и надежта, која ми доаѓа од Господа.
19. Спомни си за мојата беда и страдањата, за пелинот и за отровот!
20. Непрекратно мисли на тоа и се суши душата во мене.
21. Тоа го носам во срцето и затоа се надевам.
22. Заради Господовите добрини не сме уништени, Неговите милости никогаш не престануваат.
23. Тие се нови секое утро: Твојата верност е голема!
24. „Господ е мој дел,” ми вели душата, и затоа се надевам во Него.”