22. Тогаш во Ерусалим се празнуваше Посветување; беше зима.
23. А Исус одеше по Соломоновиот трем на Храмот.
24. Тогаш Јудејците Го опкружија и Му рекоа: „До кога ќе ни ја измачуваш душата? Ако си Ти Христос, кажи ни слободно!”
25. Исус им одговори: „Ви реков, и не верувате. Делата што Јас ги правам - во името на Мојот Татко - сведочат за Мене.
26. Но, вие не верувате, зашто не сте од Моите овци.
27. Моите овци го слушаат Мојот глас, и Јас ги познавам, и тие идат по Мене.
28. Јас им давам вечен живот и никако нема да загинат и никој нема да ги грабне од Мојата рака.
29. Мојот Татко - Кој ми ги даде - е поголем од сите, и никој не може да ги грабне од раката на Мојот Татко.
30. Јас и Татко Ми едно сме.”
31. Јудејците пак донесоа камења, за да Го убијат со камења.
32. Исус им одговори: „Ви покажав многу добри дела од Мојот Татко; за кое од тие дела фрлате камења на Мене?”
33. Јудејците Му одговорија: „Не Те каменуваме заради добро дело, туку заради богохулство - зашто Ти, бидејќи човек, се правиш Бог.”
34. Исус им одговори: „Не е ли напишано во вашиот Закон: ‘Јас реков: богови сте?’
35. Ако ги наречува богови оние, на кои им беше упатено Божјото Слово - а Писмото не може да биде нарушено -
36. зошто вие Му велите дека хули на Бога Оној, Кого Таткото Го посвети и Го испрати во светот, - зашто реков: ‘Јас Сум Божји Син?’
37. Ако не ги правам делата на Мојот Татко, не верувајте Ми.
38. А ако ги вршам, верувајте им на делата, ако Мене не Ми верувате, за да сознаете и познаете дека Таткото е во Мене и Јас во Него!”