17. и за нивните гревови и за нивните беззаконија нема веќе да си спомнувам.”
18. А каде има проштавање за нив, таму нема веќе приноси за грев.
19. И така, браќа, кога имаме смелост да влегуваме во Светината преку крвта на Исуса,
20. Кој ни го отвори новиот и живиот пат низ завесата, односно Неговото тело,
21. и откако Го имаме Врховниот Свештеник над Божјиот дом,
22. да пристапуваме со искрено срце во полна увереност на верата, со срца кои преку попрскување се очистени од зла совест и со тело измиено во чиста вода.
23. Да го држиме непоколебливо исповедувањето на нашата надеж, зашто е верен Оној, Кој ветил
24. и да внимаваме на тоа да се поттикнуваме еден со друг кон љубов и добри дела!
25. Да не ги напуштаме своите собранија, како што некои имаат обичај, туку да се бодриме еден друг, и тоа дотолку повеќе, доколку гледате дека наближува Денот!
26. Зашто, ако грешиме самоволно откако го примивме полното познание на вистината, не останува веќе жртва за гревовите,
27. туку само страшно очекување на судот и ревност на огнот, што ќе ги проголта противниците.
28. Кога некој го презре Мојсеевиот закон умира без милост, во присуство на двајца или тројца сведоци.
29. Колку полоша казна, мислите, ќе заслужи оној, кој Го подгазил Божјиот Син и ја смета нечиста крвта на заветот, со која бил осветен, и Го навредил Духот на благодатта?
30. Зашто ние Го знаеме Оној Кој рече: „Одмаздата е Моја, Јас ќе вратам!” И пак: „Господ ќе му суди на Својот народ.”
31. Страшно е да се падне во рацете на живиот Бог.
32. Спомнувајте си за поранешните денови, кога просветени претрпевте голема борба на страдања,