6. Wong Israel padha ndlarung nglakoni kang ala ana ing paningale Sang Yehuwah; padha ngabekti marang para Baal lan Asytoret, marang para allahe wong Aram, para allahe wong Sidon, para allahe wong Moab, para allahe bani Amon lan para allahe wong Filisti, padha nyingkur marang Pangeran Yehuwah sarta ora ngabekti marang Panjenengane.
7. Bebendune Sang Yehuwah banjur mulad-mulad marang wong Israel, temah iku padha dipasrahake marang ing tangane wong Filisti lan bani Amon.
8. Ing taun iku uga bangsa iku nindhes lan nganiaya wong Israel; anggone padha nindhes sakehing wong Israel kang padha manggon ana ing sabrange bengawan Yarden, ing tanah Amori kang kaprenah ana ing tanah Gilead lawase nganti wolulas taun.
9. Lan wong bani Amon mau malah iya banjur padha nyabrang ing bengawan Yarden, arep nempuh perang nglawan suku Yehuda, suku Benyamin tuwin turune Efraim, temah wong Israel padha banget kapepete.
10. Wong Israel tumuli padha sesambat marang Sang Yehuwah unjuke: “Kawula sampun sami damel dosa dhumateng Paduka, awit sami nyingkur Gusti Allah kawula sarta ngabekti dhateng Baal.”
11. Nanging Sang Yehuwah banjur ngandika marang wong Israel: “Apa dudu Ingsun kang wus ngluwari sira saka ing tangane wong Mesir, wong Amori, bani Amon, wong Filisti,
12. wong Sidon, suku Amalek lan suku Maon, kang nindhes sira, nalika sira padha sesambat marang Ingsun?