10. Yehuda tumuli nglurugi wong Kanaan kang manggon ana ing Hebron -- jenenge Hebron biyen Kiryat-Arba -- sarta ngesorake Sesai, Ahiman lan Talmai.
11. Saka ing kono banjur nempuh pendhudhuk ing kutha Dhebir, Dhebir iku maune aran Kiryat-Sefer.
12. Ana pangandikane Rama Kaleb mangkene: “Sing sapa bisa ngalahake Kiryat-Sefer, nganti bisa bedhah, bakal daktrimani anakku wadon Akhsa dadi bojone.”
13. Lan kutha mau tumuli dibedhah dening Sang Otniel, putrane Sang Kenas, rayine Rama Kaleb, banjur iya ditrimani Ibu Akhsa, putrine mau, dadi garwane.
14. Nalika Ibu Akhsa mau kapanggihake tumuli ngojok-ojoki kang kakung supaya nyuwun pategalan marang kang rama. Ibu Akhsa banjur mandhap saka ing kuldine. Pandangune Rama Kaleb: “Ana apa?”
15. Atur wangsulane ibu Akhsa: “Kula mugi panjenengan paringi ganjaran, sarehning kula panjenengan paringi siti cengkar, mugi ugi kaparingana sumber.” Tumuli diparingi sumber dening Rama Kaleb kang ana ing tenggeran lan kang ana ing ledhokan.
16. Turune Hobab, ipene Nabi Musa, wong Keni, uga padha melu nglurug saka ing kutha Wit Kurma mbiyantu perange bani Yehuda menyang ing ara-ara samun ing tanah Yehuda ing Tanah Negeb sacedhake Arad; banjur padha manggon ana ing antarane wong kono.
17. Yehuda banjur mbiyantu pangluruge Simeon, sadulure, sarta padha ngesorake wong Kanaan, pendhudhuk ing Zefat, kutha iku katumpes. Mulane kutha mau banjur dielih arane: Horma.
18. Sabanjure taler Yehuda ngrebut kutha Gaza sawewengkone lan Askelon sawewengkone, apadene Ekron sawewengkone.
19. Lan Pangeran Yehuwah nunggil karo taler Yehuda, temah banjur ngejegi pagunungan iku; nanging ora bisa nundhungi wong ing Lebak, amarga iku padha duwe kreta-perang wesi.
20. Hebron iku wus kaparingke marang Rama Kaleb kayadene kang biyen wus kadhawuhake Nabi Musa. Rama kaleb banjur nundhungi turune Enak tetelu saka ing kono.
21. Nanging wong Yebus, kang manggon ana ing Yerusalem ora ditundhung dening bani Benyamin, dadine wong Yebus iku isih padha manggon awor karo bani Benyamin ana ing Yerusalem nganti saprene.